Birdie Black & Rosalind Beardshaw, Ένα δώρο για τον καθένα

 Απόδοση: Φίλιππος Μανδηλαράς, Εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2012 (από 3 ετών)

 

Ένα βιβλίο για μικρότερα παιδιά, που έρχεται να μιλήσει για τη χαρά του δώρου ανεξαρτήτως αξίας. Χριστούγεννα με δώρα λοιπόν, σε μια εποχή και σε μια χώρα που για πολλούς συνανθρώπους μας το να δώσουν και να πάρουν δώρα δε θα είναι κάτι το αυτονόητο.

Ένας βασιλιάς, παραμονή Χριστουγέννων, βγαίνει στην αγορά κι αγοράζει ένα μεγάλο ρολό κόκκινο ύφασμα για να ράψει ένα μανδύα για την κόρη του. Μια υπηρέτρια του παλατιού μαζεύει τα ρετάλια που περισσεύουν απ’ το μανδύα κι απ’ αυτά φτιάχνει ένα παλτό για τη μαμά της. Απ’ τα δικά της ρετάλια ένας ασβός φτιάχνει ένα φεσάκι για τον μπαμπά του, κι απ’ τα δικά του υπόλοιπα ένας σκίουρος ράβει γάντια για τη γυναίκα του. Κι όσο κι αν σας φαίνεται απίθανο, απ’ το δικό του μικροσκοπικό, παραπεταμένο ρεταλάκι μια φτωχή ποντικίνα που δεν έχει κατορθώσει να βρει άλλο δώρο για το γιο της του ράβει ένα κασκόλ!

Η ιστορία μας θυμίζει αέναη επανάληψη του ίδιου μοτίβου καθώς το ύφασμα περνά απ’ τον ένα στον άλλο, ωστόσο, καθώς κατεβαίνουμε την κοινωνική και οικονομική κλίμακα, τα μέσα γίνονται πιο ταπεινά, η προσπάθεια πιο μοναχική και κοπιώδης, ενώ τα μεγέθη φθίνουν, όπως και το ίδιο το ύφασμα: Έτσι, ο βασιλιάς παραγγέλνει το μανδύα στις ράφτρες του και τον τυλίγει σε χρυσό χαρτί, η υπηρέτρια ράβει μόνη της το παλτό στη ραπτομηχανή της και το δικό της χάρτινο περιτύλιγμα είναι κόκκινο, ο ασβός παλεύει μόνος του με μια βελόνα και μια κλωστή και τυλίγει το δώρο του σε φτηνό χαρτί, ο σκίουρος δεν έχει καν χαρτί, μονάχα ένα φύλλο, κι η φτωχή μας ποντικίνα δεν έχει τίποτα να τυλίξει το δώρο της.

Όμως μετριέται ένα δώρο με το περιτύλιγμα και το μέγεθος, ή μήπως με τη χαρά που δίνει σ’ αυτόν για τον οποίο προορίζεται και την ειλικρίνεια των συναισθημάτων αυτού που το χαρίζει; Αν κρίνω από τις ευτυχισμένες φάτσες των πρωταγωνιστών της ιστοριούλας μας στα δυο τελευταία σαλόνια του βιβλίου, ασυζητητί ισχύει το δεύτερο. Δεν ξέρω μάλιστα αν το προσέξατε, αλλά τόσο το πρώτο όσο και το τελευταίο δώρο, απ’ το μεγαλύτερο κι απ’ το μικρότερο κομμάτι του υφάσματος, προορίζονται για δυο παιδιά: για την κόρη του βασιλιά και για το γιο της πάμπτωχης ποντικίνας! Τόσο ο πλούσιος πατέρας όσο κι η φτωχή μάνα παραμονή Χριστουγέννων τριγυρνούν αναζητώντας ένα δώρο που θα δώσει χαρά στα παιδιά τους. Μπορεί ο πρώτος να το βρίσκει πρωί πρωί και η δεύτερη την ύστατη ώρα της νύχτας, μπορεί εκείνος να ράβει έναν μακρύ μανδύα κι αυτή ένα μικρό κασκόλ απ’ το τελευταίο, ελάχιστο ρεταλάκι, ωστόσο τα παιδιά και των δυο τους αποκτούν τελικά ένα δώρο καμωμένο απ’ το ίδιο υλικό. Όπως από το ίδιο υλικό είναι φτιαγμένη και η χαρά τους!

Με τον ίδιο τρόπο που ένα απλό κομμάτι ύφασμα είναι ικανό, χάρη στη φαντασία και την αγάπη εκείνων που το βρήκαν αναπάντεχα στο δρόμο τους, να χαρίσει τόση ευτυχία σε τόσους διαφορετικούς παραλήπτες, έτσι κι ένα βιβλίο φτιαγμένο με απλά υλικά κατορθώνει να μιλήσει στους μικρούς του αναγνώστες για την ανάγκη όλων να πάρουν και να δώσουν αγάπη. Στο τελικό αποτέλεσμα καθοριστικός είναι ο ρόλος της υπέροχης εικονογράφησης, γεμάτης χρώματα, φως, ζεστασιά κι αισιοδοξία. (Δείγμα κειμένου και εικόνων μπορείτε να βρείτε εδώ.)

Ένα γλυκό, τρυφερό βιβλίο, ικανό να μας θυμίσει, μέρες που είναι, πως ακόμα κι ό,τι φαντάζει αχρείαστο, περιττό στον ένα μπορεί να αποδειχτεί πολύτιμο, μοναδικό, πηγή χαράς για τον άλλο. Άλλωστε σ' εποχές δύσκολες σαν τη δική μας, που για πολλούς συνανθρώπους μας και τα χρειώδη αποτελούν πολυτέλεια, ακόμα κι ένα μικρό ρεταλάκι αγάπης μπορεί να διαθέτει την ίδια υφή, το ίδιο χρώμα και την ίδια ζεστασιά με τόπια ολόκληρα. Αν αυτό μας περισσεύει, ας μη διστάσουμε να το προσφέρουμε -αυτό έστω- με όλη μας την καρδιά!