Σοφιάννα Θεοφάνους, Αχ! Φαντάσματα...

Εικονογράφηση Ζαφούκο Γιαμαμότο, Μικρή Σελήνη, Αθήνα 2019

 

Καιρό τώρα ήθελα να γράψω γι’ αυτό το βιβλίο. Κάτι η ιδιαίτερη σύνθεσή του, κάτι το ατρόμητο θέμα του, κάτι η αίσθηση όταν το πιάνεις ότι δε φτιάχτηκε στην Ελλάδα, το Αχ! Φαντάσματα... της Σοφιάννας Θεοφάνους, εικονογραφημένα από τη Ζαφούκο Γιαμαμότο, είναι ένα βιβλίο που απλώς αδυνατείς να το προσπεράσεις.

Ήρωας ο μικρός Τίμος. Κοκκινομάλλης, μικροκαμωμένος, με γυαλάκια, ζει σε μια παλιά μονοκατοικία με τον μπαμπά του. Δε μιλάει πολύ, ακούει ωστόσο ακόμα κι εκείνα που εμείς οι υπόλοιποι δεν παίρνουμε χαμπάρι. Ούτε είναι και τύπος που θα κάτσει να μαραζώσει επειδή τον κοροϊδεύουν οι άλλοι, μια χαρά περνάει στον εναλλακτικό του κόσμο. Και ιδού με το καλημέρα η απενοχοποίηση κι αποδραματοποίηση της διαφορετικότητας (που, σημειωτέον, πουθενά δε δηλώνεται με ταμπελίτσα) χωρίς ν’ ανοίξει  ρουθούνι. Ένα παιδί  αλλιώτικο από τ’ άλλα που δεν του καίγεται καρφί γι’ αυτό. Που δεν επιζητά τον οίκτο του αναγνώστη. Που μια χαρά είναι κι έτσι.

Πάμε παρακάτω, γιατί έχει και συνέχεια το πράγμα: τα φαντάσματα που ζουν εγκλωβισμένα στο σπίτι του. Και που, χωρίς να είναι κι οι καλύτεροι τύποι του κόσμου, τουναντίον, κουβαλάνε ένα κάρο ελαττώματα, έχουν γίνει φιλαράκια με τον μικρό. Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται μια υπέροχη σύνθεση έμμετρων ιστοριών όπου το ανάλαφρο χιούμορ παντρεύεται αβίαστα με τη νοσταλγική τρυφερότητα και που μας ξεναγούν σε μια απίστευτη πινακοθήκη φαγάδων, νυσταλέων, φοβητσιάρηδων, ματαιόδοξων, φασαριόζων, τρομακτικών, βαρετών, κακιασμένων κι άλλων περίεργων τύπων (κι άλλη διαφορετικότητα, χωρίς ταμπελίτσα και πάλι - τι πράγμα κι αυτό), οι οποίοι μπορεί να έρχονται από άλλο κόσμο κι άλλη εποχή ο καθένας αλλά παραδόξως κάνουν απίθανη παρέα με τον πιτσιρικά, ως τη στιγμή που…

Αυτό θα το ανακαλύψετε μόνοι σας. Γιατί αρκετά με την ιστορία, πάμε τώρα στις εικόνες: Που παντρεύονται εξαιρετικά με το κείμενο. Ατμόσφαιρα, χρώμα, βάθος, κινηματογραφικές εναλλαγές στην οπτική. Κάθε σαλόνι κι ένα άλλο σκηνικό, μια άλλη ιστορία, με τον Τίμο, ενίοτε και το κουνέλι του, να μας καρφώνουν με τα διάπλατα ανοιχτά μάτια τους, λες και, εκπαιδευμένοι καθώς είναι να ξετρυπώνουν το πέρα απ’ το προφανές, έχουν βάλει στόχο να γυρέψουν κι έξω απ' το βιβλίο όπου είναι κλεισμένοι τα δικά μας φαντάσματα. Καλά ή κακά. Ύπουλα ή αθώα. Σε μια γωνιά πάντως, κάπου γύρω μας ή μέσα μας, να επιζητούν μάταια και τη δική μας προσοχή.