Αντώνης Παπαθεοδούλου, Πλανόδιο πάρκο

Εικονογράφηση: Γιώργος Σγουρός, Εκδόσεις Πατάκη (από 6 ετών)

 

Δυο παιδιά που ζουν σε μια γειτονιά της πόλης γεμάτη πολυκατοικίες και χωρίς ίχνος πράσινου αποφασίζουν να αλλάξουν τα πράγματα δημιουργώντας ένα πλανόδιο πάρκο. Μια Κυριακή λοιπόν φορτώνονται από ένα δεντράκι σε γλαστράκι ο καθένας και βγαίνουν βόλτα στη γειτονιά. Κάποιοι τούς βλέπουν και μιμούνται το παράδειγμά τους, άλλοι όχι. Σιγά σιγά η παρέα διευρύνεται, καθώς κι άλλα παιδιά αποφασίζουν να φέρουν τα δικά τους φυτά, πάγκο με πορτοκαλάδες, παγκάκι, πινακίδες, σκουπιδοτενεκέδες, ό,τι με δυο λόγια περιλαμβάνει ένα πάρκο. Στο κόλπο μπαίνουν κι οι παππούδες της γειτονιάς, αλλά και άλλα παιδιά, από άλλες περιοχές της πόλης, που φτιάχνουν κι αυτά τα δικά τους πάρκα...

 

Ένα βιβλίο οικολογικής ευαισθησίας, που με πρωτότυπο τρόπο προσεγγίζει το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης πρασίνου στις κεντρικές περιοχές της Αθήνας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα ξεκινούν όταν δυο παιδιά συζητώντας συνειδητοποιούν πως ό,τι τους λείπει περισσότερο στην πόλη τους είναι πράσινο, σκιά και καθαρός αέρας. 

 

Και, αφού κανείς δε φαίνεται διατεθειμένος να ασχοληθεί με το προβλημά τους, αποφασίζουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Δίδαγμα πρώτο: Βασίσου στις δυνάμεις σου και πίστεψε ότι μπορείς να πετύχεις το στόχο σου. Μην τα περιμένεις όλα έτοιμα από τους άλλους.

 

Και, αφού χώρος να φυτέψουν δέντρα δεν υπάρχει, πρέπει να βρουν μια εναλλακτική λύση, ρεαλιστική, εφικτή, αλλά και πρωτότυπη. Δίδαγμα δεύτερο: Με απλά υλικά κι ευρηματικό πνεύμα μπορούμε να πετύχουμε θαύματα.

 

Φυσικά, στην αρχή οι πιτσιρικάδες που βολτάρουν πέρα δώθε με γλάστρες και φυτά, εκτός από μιμητές, συναντούν και επιφύλαξη ή δισταγμό. Δίδαγμα τρίτο: Το καινοτόμο πνεύμα κι η αυτενέργεια ποτέ -δυστυχώς- δεν έχουν μαζικό χαρακτήρα, στο ξεκίνημα τουλάχιστον. Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή.

 

Πάντως, όπως συνήθιζε να λέει κι ο παππούς της αφηγήτριας, «τίποτα δεν είναι αδύνατο, εκτός από το να βάλεις την οδοντόκρεμα ξανά στο σωληνάριο», και μ' αυτό το μότο κατά νου ξεκινούν και εντέλει υλοποιούν η μικρή κι ο Μήτσος το φιλόδοξο εγχείρημά τους. Δίδαγμα τέταρτο λοιπόν: Πίστεψε στα όνειρά σου, ακόμα κι αν φαντάζουν τρελά, γιατί πράγματι τίποτα δεν είναι αδύνατο!

Όσο για μας, μικρούς και μεγάλους, το Πλανόδιο πάρκο του Αντώνη Παπαθεοδούλου μάς προτρέπει να βάλουμε λίγο το μυαλουδάκι μας να δουλέψει μπας και καταφέρουμε με απλούς τρόπους να κάνουμε κάπως καλύτερη την καθημερινότητά μας, πιο ανθρώπινη και φιλική προς το χρήστη την πόλη μας. Έχοντας για λίγο αφήσει στην άκρη καναπέδες, πολυθρόνες και λοιπά αναπαυτικά έπιπλα. Και πάντοτε με πυξίδα τα όνειρά μας!