Neil Gaiman, Ευτυχώς, ο μπαμπάς έφερε το γάλα

Εικονογράφηση: Scottie Young, μετάφραση Φίλιππος Μανδηλαράς, Εκδόσεις Παπαδόπουλος, Αθήνα 2014

Η μαμά φεύγει για συνέδριο. Μένουν πίσω ο μπαμπάς και τα δυο του παιδιά. Όλα στο σπίτι μπαίνουν στον αυτόματο πιλότο. Ως τη στιγμή που τα δυο παιδιά –ο αφηγητής κι η αδερφή του– συνειδητοποιούν πως στο ψυγείο δεν έχει γάλα. Ο μπαμπάς πρέπει να εγκαταλείψει την εφημερίδα του και να πάει να αγοράσει. Έτσι και γίνεται, οι ώρες όμως περνούν και στη σκέψη των παιδιών γίνονται αιώνες. Ώσπου ο μπαμπάς επιστρέφει. Με το γάλα φυσικά, αλλά και με μια ιστορία που δικαιολογεί –λέμε τώρα…– τον απελπιστικά μεγάλο χρόνο της απουσίας του.

Καθότι τον μπαμπά, εκεί που έβγαινε από το μπακάλικο με το γάλα, τον απήγαγαν εξωγήινοι, στη συνέχεια έπεσε στα χέρια πειρατών, κατέληξε να ταξιδεύει παρέα μ’ έναν ιδιοφυή δεινόσαυρο χρονοταξιδευτή και γλωσσοπλάστη, κι ύστερα από ένα σωρό περιπετειώδη συναπαντήματα με φυλές αγρίων, βγουικόλακες, ηφαιστειακούς θεούς, ξανά μανά εξωγήινους, αστρικούς δεινόσαυρους και μοβ νάνους, καταλήγει και πάλι στο ωραίο σπιτάκι του παρέα με το γάλα. Το οποίο γάλα όχι μόνο την έβγαλε καθαρή παρ’ όλες τις περιπέτειες και τις κακουχίες που πέρασε, αλλά αποδείχτηκε και πηγή σωτηρίας για τον πολυβασανισμένο μπαμπά.

Τι κι αν τα παιδιά του δεν πολυπιστεύουν την ιστορία του, όντας σίγουρα ότι την έχει εμπνευστεί στο πόδι βασιζόμενος σε παιχνίδια, βιβλία και ζωγραφιές τους που είναι διάσπαρτα στο σπίτι; Τι κι αν κι ο ίδιος ο μπαμπάς, μες στον οίστρο του να φουσκώσει την ιστορία του με ολοένα και περισσότερες παραδοξολογίες, χάνει στις λεπτομέρειες, πέφτοντας σε μικροαντιφάσεις, κάνοντας λογικά λάθη, ξεχνώντας προηγούμενα γεγονότα... Τα σπλάχνα του δε χάνουν ευκαιρία να επισημάνουν κάθε λάθος ή αμέλειά του, πιστά στη λογική της αφήγησης. Και, κατά κάποιον τρόπο, πέρα από τα ευφάνταστα ονόματα, τις λεξιπλασίες, τα χωροχρονικά πέρα δώθε, τα απίθανα πλάσματα που σκαρώνει η φαντασία του μπαμπά, η αφήγησή του θα μπορούσε να ιδωθεί κι ως μια απόπειρα ενός μαθητευόμενου συγγραφέα να στήσει σωρώνοντας γεγονότα μια εξωφρενική ιστορία υπό το άγρυπνο κι αδυσώπητο βλέμμα δυο αυστηρών λογοτεχνικών επιμελητών.

Όσο για την εικονογράφηση, ο Scottie Young μεγαλουργεί με σκίτσα που συνδιαλέγονται και αλληλοσυμπληρώνονται με την αφήγηση, ακολουθώντας την κατά πόδας στους φανταστικούς κόσμους που εκείνη δημιουργεί και συντονιζόμενος με το χιουμοριστικό και τολμηρά περιπετειώδες πνεύμα της. Ένα ωραίο πάντρεμα, σε ένα βιβλίο εξαιρετικά μεταφρασμένο στα ελληνικά, που, όσο κι αν τελικά μάς αφήνει με την απορία για το πού ακριβώς περιπλανιόταν ο μπαμπάς τις ώρες της απουσίας του, μας αποκαλύπτει μια μεγάλη αλήθεια: Το γάλα σώζει ζωές!