Aaron Becker, Ταξίδι

Φουρφούρι, Αθήνα 2018

Πριν από λίγο καιρό οι σχετικά νέες εκδόσεις Φουρφούρι, με πολύ ενδιαφέρονται δείγματα γραφής ως τώρα, μας χάρισαν το Ταξίδι του Aaron Becker, ένα πανέμορφο βιβλίο όπου η εικόνα υποκαθιστά πλήρως το κείμενο, αφηγούμενη χωρίς τα δεκανίκια των λέξεων την ιστορία ενός μοναχικού κοριτσιού που, απαυδισμένο από την αδιαφορία όλων των μελών της οικογένειάς του, αποδρά από την πληκτική του πραγματικότητα με τη βοήθεια ενός απλού κόκκινου μολυβιού. Αρκεί να σχεδιάσει το σχήμα μιας πόρτας στον τοίχο για να μετατραπεί αυτή σε αληθινή και να ανοίξει σε έναν συναρπαστικό, πολύχρωμο κόσμο, όπου τη μικρή περιμένει η ομορφιά, η μαγεία, η περιπέτεια αλλά κι ο κίνδυνος. 

Η εικόνα στο βιβλίο του Becker κυριαρχεί, οδηγώντας την ηρωίδα σε παραμυθένια δάση, μαγικές καστροπολιτείες με τρεχούμενα νερά, μυστηριώδεις ιπτάμενες κατασκευές, ονειρικούς έναστρους ουρανούς, παράγοντας με ιλιγγιώδεις, κινηματογραφικούς ρυθμούς πλοκή και δράση, μην αφήνοντας τόσο το κορίτσι της ιστορίας όσο και τον αναγνώστη να πάρουν ανάσα. Εξαιρετική η διαχείριση του χρώματος, όπως κι η σημειολογία του. Οι μουντές, άχρωμες πρώτες σελίδες όπου η μικρή υφίσταται την αδιαφορία όλων των μελών της οικογένειάς της που της αρνούνται μια βόλτα για παιχνίδι εκτός σπιτιού βυθισμένα στον κόσμο της τεχνολογίας (τηλέφωνο, τάμπλετ, υπολογιστή), με τα παιχνίδια της και, φυσικά, το μολύβι, σε χρώμα κόκκινο όλα, να σπάνε τη μονοτονία, δίνουν στην πορεία τη θέση τους σε έναν βομβαρδισμό από χρώματα. Το μαγικό κόκκινο μολύβι γίνεται το όχημα του κοριτσιού στον καινούργιο κόσμο όπου την οδηγεί η φαντασία της: με αυτό σκαρώνει μια βάρκα που τη βοηθά να διασχίσει ένα ποτάμι, ένα αερόστατο που θα της επιτρέψει να αποδράσει από μια γέφυρα που καταρρέει, ένα χαλί για να ακολουθήσει ένα μαγικό πουλί. Και κάπου λίγο πριν από το τέλος του ταξιδιού, δίπλα στο κόκκινο έρχεται το μοβ, αρχικά με τη μορφή του πουλιού, στην πορεία με κείνη ενός άλλου χρωματιστού μολυβιού, να χαρίσει στη μικρή, εκτός από χείρα βοηθείας, και ένα νέο, λιγότερο μοναχικό παράθυρο στη ζωή. Μπορεί η ίδια η πρωταγωνίστρια σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού της να παραμένει σχεδόν ασπρόμαυρη, σε χρώματα σέπια, μπορεί κι ο κόσμος της, στον οποίο τελικά επιστρέφει, να έχει τις ίδιες αποχρώσεις, ωστόσο ο δρόμος μοιάζει ορθάνοιχτος για νέες περιπέτειες.

Κι οι λέξεις; θα πείτε. Μπορεί να ειπωθεί μια ιστορία μονάχα με εικόνες; Πού είναι τα ονόματα, οι πληροφορίες για τη ζωή και τον χαρακτήρα των ηρώων, για τις προθέσεις και τα σχέδια εκείνων που συναντούν στον δρόμο τους, οι αναγκαίες εξηγήσεις για όλα αυτά τα παράδοξα μέρη που επισκέπτεται η ηρωίδα, για όλα όσα τέλος πάντων οι εικόνες δε μας λένε; Κι αυτό ακριβώς είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στο βιβλίο του Becker. Ότι, ενώ δημιουργεί μια ιστορία με ιλιγγιώδη πλοκή και συναρπαστικές ανατροπές, στην πραγματικότητα την αφήνει ορθάνοιχτη σε αναγνωστικές εικασίες κι επιλογές που θα συμπληρώσουν τα κενά με τον δικό τους μοναδικό τρόπο. Όπως κάθε ιστορία, έτσι κι αυτή εδώ που αφηγείται το Ταξίδι μπορεί στις αδρές της γραμμές να είναι μία και μοναδική, ωστόσο, όπως το χρώμα στις εικόνες, έτσι κι οι λέξεις με τις οποίες θα προτιμήσει να την ντύσει κάθε διαφορετικός αφηγητής, ανάλογα με την οπτική, το πνεύμα, τη διάθεση και τα ενδιαφέροντά του, είναι ικανές να της χαρίσουν άπειρες μεταμορφώσεις. Εν αναμονή των δυο επόμενων βιβλίων της τριλογίας του Becker, μια δοκιμή θα σας πείσει.