Πάνος Τσερόλας, Διονύσης Δελής: Κυνηγός μυθικών πλασμάτων - Στα ίχνη του ντουκουζούρι

Εικονογράφηση: Αποστόλης Ιωάννου, Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2016

Ο Διονύσης Δελής είναι ένας χαρισματικός και μαζί αμφιλεγόμενος τύπος. Εξερευνητής παράξενων, σπάνιων και μυθικών πλασμάτων, τρέχει από γωνιά σε γωνιά της γης να ανακαλύψει όντα που κανείς δεν ξέρει αν υπάρχουν στ’ αλήθεια. Ριψοκίνδυνος και ευφυής, παρορμητικός και υπερβολικά ανώριμος ώρες ώρες, αυτός ο σύγχρονος Ιντιάνα Τζόουνς με τη διπλή καταγωγή θα βρεθεί στο όμορφο Ασταρμπανιμπάντ, μια χώρα της Μέσης Ανατολής σε εμπόλεμη κατάσταση, αναζητώντας ένα πλάσμα που κινείται μεταξύ μύθου και πραγματικότητας: το θρυλικό ντουκουζούρι, ένα χάμστερ διάσημο για το υπέροχο, μελωδικό τραγούδι του. 

Τι μπορεί να σηματοδοτεί όμως ένα τέτοιο ταξίδι όταν γίνεται σε εμπόλεμη ζώνη, και μάλιστα με μια ομάδα ετερόκλητων κι αμφιλεγόμενων συνεργατών; Αυτό μένει να το ανακαλύψει ο αναγνώστης, με αρωγό μια αφήγηση που δε θα τον αφήσει σίγουρα αδιάφορο, συνεπικουρούμενη από τη γεμάτη κίνηση εικονογράφηση του Απ. Ιωάννου. Βομβαρδισμοί, οριακές καταστάσεις, ανατροπές, προδοσίες, απρόσμενοι εχθροί κι αναπάντεχοι σύμμαχοι, δοσμένα όλα με αμεσότητα και σε ακριβείς δόσεις από τον συγγραφέα, αποτελούν εγγύηση για μια χορταστική περιπέτεια που θα κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αποφεύγοντας μάλιστα την κοινοτοπία, παρότι πρόκειται για ένα λογοτεχνικό είδος που λατρεύει τα κλισέ. Κλισέ με τα οποία πάντως δε διστάζει να παίξει τολμηρά ο συγγραφέας. Όπως η κάθε άλλο παρά πολιτικά ορθή κάποιες φορές στάση του πρωταγωνιστή του, που, μες στην υπερβολή της, μοιάζει να λειτουργεί αυτοϋπονομευτικά. Ή η συνοπτική αναφορά στη Νέσι, το διάσημο τέρας του Λοχ Νες, στο ξεκίνημα του βιβλίου, που ο σούπερ ήρωας Δελής απομυθοποιεί για πλάκα. 

Μια άλλη ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα του βιβλίου είναι η εμφανώς πολιτική του ματιά. Η όχι τυχαία τοποθέτηση της πλοκής σε μια εμπόλεμη ζώνη εγείρει σοβαρά ζητήματα, που έχουν να κάνουν με την εθνική ανεξαρτησία, τον σεβασμό του περιβάλλοντος αλλά και της πολιτιστικής κληρονομιάς, την τύχη των αμάχων, τον αμφιλεγόμενο ρόλο διεθνών οργανώσεων και παραγόντων. Ζητήματα όχι δοσμένα με τρόπο διακοσμητικό, συμπληρωματικό, αλλά με καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής, έτσι ώστε να οδηγήσουν τον Δελή σε ένα φινάλε αυτογνωσίας και τρυφερότητας, που μένει να φανεί σε τι βαθμό θα καθορίσουν τον χαρακτήρα του στην επόμενή του περιπέτεια.

Όσο για το κατά πόσον στέφεται τελικά με επιτυχία η αποστολή του Διονύση Δελή, οι αγαπημένοι μου Rolling Stones το έχουν πει ξεκάθαρα, και το επαναλαμβάνουν κάποια στιγμή στις σελίδες του βιβλίου: «…if you try sometimes/ you just might find/ you get what you need»…