Τζένη Κουτσοδημητροπούλου, Ζητείται ιππότης!

Εικόνες Ναταλία Καπατσούλια, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2016

Ο Αντώνιος είναι ιππότης. Όχι από τους κανονικούς, αλλά από εκείνους τους πιτσιρικάδες που ξημεροβραδιάζονται ονειρευόμενοι ηρωικές μάχες και που –όχι σπάνια– τις  πραγματοποιούν απέναντι σε λούτρινα αρκουδάκια και λοιπούς επικίνδυνους αντιπάλους. Έχει κι έναν κρυφό φόβο ο ήρωάς μας αλλά δεν το πολυλέει. Οι ιππότες γενικώς δε φοβούνται. Ενίοτε οφείλει να παρευρίσκεται ως προσκεκλημένος σε μεγάλα φαγοπότια, όπου αυτός και οι λοιποί φίλοι του ιππότες μιλάνε για μάχες και παίζουν ιπποτικά παιχνίδια. Και κάπου εκεί είναι που ο Αντώνιος θα αναγκαστεί, πιεσμένος από τις συνθήκες, να παραδεχτεί τον μεγάλο φόβο του. Θα είναι ο μόνος στην παρέα που φοβάται; Κι άραγε φοβούνται όλοι οι ιππότες τα ίδια πράγματα;

Έξυπνο το εύρημα της Τζένης Κουτσοδημητροπούλου, που επιλέγει να δώσει ιπποτική διάσταση στο παιχνίδι του ήρωά της και των φίλων του. Διάχυτο το τρυφερό χιούμορ που απορρέει από τη συνύπαρξη του σχετικού λεκτικού και των ιπποτικών τρόπων και τελετουργικών με σκηνές και καταστάσεις από την καθημερινότητα ενός παιδιού. Όσο για το φινάλε, όχι μονάχα ανακουφιστικό για τον φοβητσιάρη ιππότη μας, αλλά και ανατρεπτικό, και μάλιστα χάρη σε ένα στοιχείο που αθόρυβα πλην ουσιαστικά είναι παρόν σε όλη την αφήγηση. 

Γεμάτη χιούμορ, κίνηση, παιγνιώδη διάθεση και παιδικότητα η εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια, δένει άψογα με το κείμενο.