Λώρη Κέζα, 10 μέρες στην τρελογιαγιά

Εξώφυλλο Κέλλυ Ματαθία Κόβο, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα 2016

Η δωδεκάχρονη Βιργινία και η δεκάχρονη Καρολίνα, κάτοικοι Κυψέλης, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων των πολυάσχολων γονιών τους, θα βρεθούν για ένα δεκαήμερο στα Βίλια, στο αγρόκτημα της αντισυμβατικής κι εντελώς ακατάλληλης να φροντίσει παιδιά Αμερικάνας γιαγιάς τους. Κάπως μαγκωμένες στην αρχή από τις αλλόκοτες συμπεριφορές της γιαγιάς, θα ανακαλύψουν στην πορεία το περιπετειώδες παρελθόν της ως χίπισσας κι επαναστάτριας, θα μοιραστούν όμορφες στιγμές με την πολυεθνική παρέα της, θα γυρίσουν νοερά τον κόσμο σε μοτοποδήλατο, θα γίνουν κατά φαντασίαν Ινδιάνες και κλέφτρες, θα επιχειρήσουν μια ενδιαφέρουσα κι όχι εντελώς ανώδυνη βουτιά στο οικογενειακό παρελθόν, αλλά και θα ανακαλύψουν πως ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά.

Αφήγηση πρωτοπρόσωπη – μιλά η Βιργινία. Από τη μια, αιχμηρή, σαρκαστική, έως κι ανελέητη απέναντι στις ακατανόητες ή αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές των μεγαλύτερων, μ’ ένα χιούμορ που συνήθως σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, κι από την άλλη τρυφερή, αθώα, εμποτισμένη με την πεποίθηση ότι το κακό και το άδικο δε χωρούν στο οικογενειακό της παρελθόν. Κι ας είναι μοιρασμένο αυτό το τελευταίο ανάμεσα στη χίπικη κι επαναστατική ανεμελιά της γιαγιάς και στο αποικιοκρατικό παρελθόν του μακαρίτη παππού. 

Βεβαίως, είναι το καλό εκείνο που τελικά και εμφατικά επικρατεί, σ’ αυτό το βιβλίο στο οποίο αποθεώνεται η ομορφιά της συνύπαρξης ανθρώπων διαφορετικής καταγωγής και των πολιτισμών τους, το δικαίωμα στο διαφορετικό, αλλά και ο αιώνιος, ανθεκτικός στον χρόνο έρωτας!