Oliver Jeffers, Πώς να πιάσεις ένα αστέρι

Απόδοση: Φίλιππος Μανδηλαράς, Εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2013 (από 3 ετών)

 

Ένα αγόρι ονειρεύεται να πιάσει ένα αστέρι. Κομματάκι δύσκολο εγχείρημα, που απαιτεί ένα καλά οργανωμένο σχέδιο, μπολιασμένο με αρκετή δόση φαντασίας: Άραγε να πιάσει τ’ αστέρι αξημέρωτα, όταν αυτό θα είναι κουρασμένο απ’ το σεργιάνι του στον ουρανό; Ή μήπως νωρίς το βράδυ; Και πώς να το φτάσει; Σκαρφαλώνοντας σ’ ένα δέντρο; Πετώντας του σωσίβιο; Μήπως μ’ ένα διαστημόπλοιο; Ή ταξιδεύοντας πάνω σ’ ένα γλάρο; Κάθε του απόπειρα αποδεικνύεται μάταιη για ένα σωρό άσχετους λόγους. Κι επειδή, ως γνωστόν, όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, γίνεται το ανάποδο, κάπως έτσι το κύμα φέρνει ως τα πόδια του μικρού το αντικείμενο των ονείρων του.

Στο πρώτο του αυτό βιβλίο από το μακρινό 2004 ο Oliver Jeffers κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, σ’ ένα παιχνίδι μεταξύ ενήλικης και παιδικής αντίληψης των πραγμάτων, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το έκανε χρόνια αργότερα στο υπέροχο Ουπς. Η έντονη επιθυμία γίνεται κι εδώ η κινητήρια δύναμη που σπρώχνει το παιδικό μυαλό σε μια αλυσίδα από πιθανές κι απίθανες λύσεις που θα του επιτρέψουν να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Αυτή η συνύπαρξη λογικών και φανταστικών στοιχείων είναι που προσδίδει στο κείμενο μια γοητευτική αύρα που μας παρασύρει ως την ολωσδιόλου εξωλογική και μαγευτικά εικαστική λύση: το παιδί βλέπει ένα αστέρι να καθρεφτίζεται στο νερό και περιμένει ώσπου το κύμα να το ξεβράσει. Ένας αστερίας! θα πει η ενήλικη λογική βλέποντας το «αστέρι» μπροστά στα πόδια του μικρού. Αλλά η παιδική εκδοχή των πραγμάτων θα επιμείνει ότι αυτό το πλασματάκι που σουλατσάρει στην παραλία παρέα με το αγόρι δεν είναι άλλο από το αστέρι των ονείρων του!    

Η εικονογράφηση περιέχει αρκετά από τα χαρακτηριστικά της τεχνικής του Jeffers όπως τη γνωρίσαμε στην εξελιγμένη της μορφή στα μεταγενέστερα βιβλία του που ήδη κυκλοφορούν στα ελληνικά: λεπτά σαν ξυλαράκια πόδια, μινιμαλιστικό σκηνικό, εναλλαγές χρωμάτων στο φόντο, γραμμές ίσως πιο αφαιρετικές από ποτέ – για παράδειγμα, ένας απλός κύκλος για κεφάλι, που σ' ένα δυο σημεία θυμίζει λίγο… Pacman! Κι όλα αυτά εξαιρετικά δοσμένα για μία ακόμα φορά σε μια πολύ φροντισμένη έκδοση με σκληρό εξώφυλλο από έναν εκδοτικό οίκο που φαίνεται πως έχει βάλει σκοπό να μην αφήσει βιβλίο για βιβλίο του Jeffers αμετάφραστο στα ελληνικά. (Πληροφοριακά, τον Απρίλη καταφτάνει το τέταρτο στη σειρά, μέσα σε δύο μόλις χρόνια!)

Υπέροχες εικόνες από το βιβλίο εδώ.