Βασιλική Κάργα, Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί

Εικονογράφηση Νίκος Κουμαριάς, Επόμενος Σταθμός, Θεσσαλονίκη 2008 (από 5 ετών)

 

Βιβλιόφιλοι, βιβλιόφοβοι, απ’ όλα έχει ο μπαξές. Τα βιβλία, αλήθεια, τα ρωτήσαμε αν τους κάνει κέφι να τα διαβάσουμε; Γιατί, αν πιστεύετε ότι δεν έχουν κι αυτά άποψη, είστε μακριά νυχτωμένοι. Η Βασιλική Κάργα, για παράδειγμα, ανακάλυψε ένα που δε θέλει με τίποτα να διαβαστεί! Υποχόνδριο, καχύποπτο, ακατάδεχτο, κάνει ό,τι περνάει απ’ το χέρι του για ν’ αποφύγει βλέμματα, αγγίγματα, επαφές εν γένει με τους αναγνώστες της βιβλιοθήκης στην οποία βρίσκεται. Κι όχι μονάχα αυτό, αλλά η απομόνωση το έχει κάνει να αγνοεί ακόμα και την ίδια του τη φύση, τον τίτλο του, το περιεχόμενό του. Για κάμποσο καιρό τα κόλπα του πιάνουν και γλιτώνει ολωσδιόλου τις δοσοληψίες με αναγνώστες. Ακόμα και τη μέρα που εμφανίζεται στη βιβλιοθήκη ένα αγόρι το οποίο θέλει να το δανειστεί, εκείνο αντιστέκεται με κάθε τρόπο. Εντέλει, τσακισμένο, αποδέχεται την ήττα του. Είναι όμως ήττα αυτό που βιώνει όταν, ύστερα από μια μαγική βόλτα με το αυτοκίνητο, ξαφνικά βρίσκεται σ’ έναν ολάνθιστο κήπο; Μπα, τελικά ο κόσμος που τόσον καιρό απαρνιόταν αποδεικνύεται πιο όμορφος από το σκοτεινό, σκονισμένο ράφι του. Όπως και το γεγονός ότι επιτέλους μαθαίνει τι σόι βιβλίο είναι: ένα βιβλίο μουσικής, που σκορπάει πανέμορφες, μελωδικές νότες τριγύρω του.

 

Με την αλληγορική αυτή ιστορία η συγγραφέας μάς μιλάει για την απομόνωση ως επιλογή ανθρώπων που φοβούνται ότι αν ανοιχτούν στον κόσμο θα πληγωθούν. Προτιμούν λοιπόν να παραμένουν ερμητικά κλειστοί, απρόσιτοι στο βλέμμα των άλλων, αλλά και μόνοι, δυστυχείς, στερημένοι από τη χαρά που προσφέρει η επαφή με τον κόσμο, κι επιπλέον καταδικασμένοι να αγνοούν ακόμα και πτυχές του ίδιου του εαυτού τους. Η αυτογνωσία, μας λέει η Βασιλική Κάργα, περνάει μέσα από την επαφή με τους άλλους, η οποία μας επιτρέπει να διατυπώσουμε απόψεις, να αναδείξουμε ταλέντα, να εκφραστούμε δημιουργικά. Η απομόνωση το μόνο που καταφέρνει είναι να φυλακίσει μέσα μας ό,τι καλό κουβαλάμε, κρυμμένο όχι μονάχα από τους άλλους αλλά κι από εμάς τους ίδιους.

 

Η πλοκή χτίζεται έξυπνα γύρω από το αρχικό εύρημα της συγγραφέα, καθώς η ολοκληρωτική άρνηση του βιβλίου να διαβαστεί ξυπνά το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που θέλει να μάθει ποιο φοβερό και τρομερό μυστικό κρύβει μέσα του ο εν λόγω τόμος. Ένα ενδιαφέρον που ενισχύεται από το γεγονός ότι και το ίδιο το βιβλίο αγνοεί το περιεχόμενό του. Κι αν το αρχικό μυστήριο γύρω από τη φύση του βιβλίου μπαίνει προσώρας στην άκρη καθώς παρακολουθούμε γεμάτοι αγωνία για το μέλλον του το ταξίδι του με το αυτοκίνητο και την άφιξή του στον όμορφο κήπο, η αποκάλυψη της ταυτότητάς του μπορεί να μην έχει καμία απολύτως σχέση με κανένα φοβερό και τρομερό μυστικό, σίγουρα πάντως μας αποζημιώνει στο ακέραιο, πλημμυρίζοντάς μας με αισθήματα έκπληξης αλλά και ενθουσιασμού. Η συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες αποτυπώνει με ποιητική διάθεση τη σταδιακή απελευθέρωση του βιβλίου από τους φόβους του, συνεπικουρούμενη από την εικονογράφηση, η οποία μας μεταφέρει σ’ έναν κήπο γεμάτο με κάθε λογής φυτά και λουλούδια, όπου πετάνε πεταλούδες και κυματίζουν νότες.

Η ιστορία της Βασιλικής Κάργα δεν είναι αυτό που λέμε "βιβλιοφιλική": αφορμάται από τα βιβλία για να μιλήσει για τους ανθρώπους και τις ανασφάλειές τους, αποκαλύπτοντάς μας ότι ο καθένας κρύβει μέσα του έναν εαυτό που αν αναγνωστεί σωστά έχει πολλά να προσφέρει τόσο στους γύρω του όσο και σ’ αυτόν τον ίδιο.

 

Όσο για σας, μπορείτε, παρ’ όλη τη σθεναρή αντίσταση που σίγουρα θα καταβάλει στην προσπάθειά του να σας αποτρέψει, να διαβάσετε και να ακούσετε το Βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί εδώ.